Het lijkt misschien op 't eerste gezicht op een cake, maar 't is toch écht een wit karnemelk brood! Al hebben onze jongens er van gesmuld alsof 't cake was, trouwens.
Onze middelste zoon (van bijna 7) is een vrij kritische eter. Daar waar zijn broers met álle liefde allerlei koekjes, cake of taart willen testen (ze zijn de beroerdste ook niet), is dat aan hem niet besteed. Stroopwafels en vanille-crème koekjes (je weet wel, zo'n dubbel koekje met een wit laagje er tussen), die lust hij. En de M&M cookie taart - die ik dus elk jaar voor zijn verjaardag bak. Maar daar houdt 't dan bij hem ook wel mee op.
Met brood is dat eigenlijk niet veel anders: gewoon tarwebrood is prima; en hij is gék op witbrood. Croissantjes ('krosentebroodjes', zoals hij heel lang heeft gezegd) lust hij ook graag - tenminste, als ze recht zijn, want kromme zijn niet lekker. Kinderlogica, haha!
Ik hoef dus voor hém niet echt vaak te gaan bakken. Tenzij ik een witbrood maak. Dit karnemelkbrood viel enorm bij hem in de smaak. Toen 't net uit de oven kwam at hij al een broodje op ('even proeven') en later aan tafel at hij bijna het halve brood in zijn eentje op! Er hoefde zelfs niet op elk broodje beleg - want het was zónder ook al zo lekker! "Het ruikt naar croissantjes, mem!" was zijn commentaar. En: "Wanneer ga je dit weer bakken?"
Lof van onze middelste zoon: dat is zo ongeveer het mooiste compliment voor mijn bak- en kookkunsten dat ik kan krijgen, want dat krijg ik niet zo vaak van hem. Jullie snappen 't: mijn dag was hélemaal goed! :-)
Het recept vind je hier.
Reactie plaatsen
Reacties